Yalan Söylemek!

        Yalan veya yalan söylemek, doğru olmayan söz, hakikat ve gerçeğin aksi, haksız bir söz ve bir kimseden söylemediği halde söz nakletmek manalarına gelmektedir. Yalanın aslı sözdedir. Doğruluğun zıttı olan, bir konu hakkında gerçeğe aykırı bilgi vermek anlamlarında da kullanılmıştır. İnsanın en büyük ve en kötü huylarından biri yalan söylemektir.

         Psikiyatride yalan söyleme hastalığı vardır. Bu patolojik yalan, yalan söylemenin alışkanlık haline gelme durumudur. Psikiyatride mitomani olarak isimlendirilir. Bu belirtilere sahip insanlara mitoman denir.     

        Yalan, herhangi bir kişi veya bir topluluğu yanıltmak amacıyla doğru olmayan herhangi bir ifadedir. İnsanlar neden yalan söylerler? Buna cevap çok olur. Kişi kendince haklı olduğunu iddia ettiği için yalan söylediğini de dile getirebilir. Belki de bir insanın hayatını kurtarmak adına da yalan söylemiş olabilir. Peki, o zaman haklı mıdır acaba? Yani birinin hayatı söz konusu olduğunda yalan söylemek zorunda bırakılsak söyler miyiz acaba? Bunu bilmiyorum ve yorum da yapamıyorum açıkçası. Yalanı doğru bulmadığım ve onaylamadığım bir konu olduğu için bu noktada söylenecek pek bir şey yok sanırım. Bunun haklı sebebi olabilir mi bilemiyorum. Ama onaylamadığım kesin. 

        Yalan kimi insanlar için ise günü kurtarma ve alışkanlık ifadesi de olabiliyor. Bu hiç doğru değildir. Sonuçta yalan ile bazı şeyleri düzeltmeye çalışmak aslından kaçıyor anlamına gelir. Aynı zamanda karşı tarafı da kandırmış oluyorsun. Değerlerimiz doğrultusunda yalanın hayatımızda her zaman olumsuz etki ettiği bilinir. Yalanın yanlış ve doğru bir huy olmadığını biliriz. Bunu kabul etmeyiz. Fakat bu yalan konusunu tamamıyla hayatımızda hiç yeri yok diyebilir miyiz? Hani bazen konuşunca pembe yalanlar diye masum gibi gösterdiğimiz yalanlar olur. Bunlarda normal midir? Haklı olduğumuz için mi ya da o an buna ihtiyacımız olduğundan mı söyleriz. Birde pembe yalan dediğimize çok masum yalanlar mı oluyor. Bunu böyle kabul etmemiz mümkün müdür sizce? 

        Bazen yalan söylemeye mecbur bırakılıyor muyuz acaba. Şöyle bir örnek vermek istiyorum. Sevdiğiniz bir arkadaşınız var ama aileniz o arkadaşınız ile görüşmenizi istemiyor. Siz de tamam diyorsunuz ama o arkadaşınız ile gizli görüşmeler yapıyorsunuz. Bunu ailenize söylemiyorsunuz ama aileniz sizin onunla görüşmediğini düşündüğünden yaptığınız ile ailenize yalan söylemiş oluyorsunuz.  Bunda ne düşünürsünüz. Bana kalsa ne olursa olsun doğruyu söylemek daha doğru olur. Kaybetmeyi göze alacak kadar cesaretli olup gerçeği söylemek gerekiyor. Gerçek söylendikten sonra sonuçlarına bakılmalıdır. Yalanın haklı ve mantıklı bir nedeni yoktur bana göre. Doğru her zaman en iyisidir.

       Ayrıca şu da unutulmamalıdır ki yalan en sonunda ortaya çıkar ve daha kötü sonuçlara sebep olur. Hiçbir yalan gizli kalmaz diye düşünüyorum. Hani bir söz vardır; ''Yalancının mumu yatsıya kadar yanar.'' diye. Tam da bu sözde olduğu gibi bir yere kadar o yalan söylenir ama sonrasında asıl gerçek ortaya çıkar ve o zaman günü kurtarmanın da bir anlamı kalmaz. Hatta güven duygusunu da yok edersiniz. Yalancı çoban misali. Artık gerçeği söyleseniz bile karşınızdaki insan sizden şüphe edecek. Bu da hiç iyi olmaz. Artık kendinizi açıklamak ve ifade etmek zorunda kalırsınız. Bunun olmaması adına yalan söylemekten kaçınmalı ve her zaman gerçeği söylemeye çalışmalıyız. Yalanın bir kurtuluş olmadığını, sadece anı kurtarmak için söylendiğini unutmamalıyız. Yoksa sonradan daha büyük kayıplar yaşarız. Bu konuda daha dikkat etmemiz gerekiyor ve yalanın her türlüsüne izin vermememiz gerekiyor. Yalansız bir dünya dilerim. Sevgi ile kalın. 😉💜🌺