Kimseye Anlatma! (Hikâye)

        Kimseye Anlatma Hikâyesi

        Bu hikâyeyi ilk okuduğum zaman ne kadar anlamlı ve güzel diye düşündüm. Acaba bizde böyle derinlemesine düşünüp buna göre bir cevap verir miydik diye de aklımdan geçirmedim değil. Fakat o anı yaşamadan bilemedim. Şimdi gelelim hikâyemize;

  

        Bir gün çölde sıcak altında devesi ile birlikte yürümekte olan bir derviş yolda ilerler iken, karşısına çok zor hareket eden ve susuzluktan ölecekmiş gibi görünen bir adam çıkar. Derviş bu duruma çok üzülür ve adama yardım etmek ister.

        Adam dervişi gördüğü gibi ayaklarına sarılarak; ''ALLAH rızası için biraz su.'' diye yalvarmaya başlamış. Derviş hemen devesinden inmiş ve yanında bulunan suyundan vermiş. 

        Suyunu içip kendine gelen adam dervişi iterek düşürmüş. Derviş başta adamın bunu neden yaptığını anlamamış ama sonra adam hemen deveye atlayınca niyetini anlamış. Deveye atlayıp kaçmaya başlamış. Tabi derviş ona herhangi bir tepki vermek yerine arkasından seslenmiş:

        ''Tamam deveyi al ama senden bir ricam olacak. Bu yaşadığın olayı hiç kimseye anlatma lütfen.'' diye.

        Böyle bir istek karşısında adam şaşkına uğrar ve nedenini merak etmiş. Dervişe neden böyle bir şey istediğini sormuş. Dervişte ona:

        ''Eğer bugün bana yaptığın olayı bir başkasına anlatırsan, bu olay dilden dile yayılır ve insanlar bir daha çölde yardıma ihtiyacı olan birini görünce yardım etmek istemezler de ondan.'' diye söylemiş.

        Hikâye böyle bitiyor. Tabi bitince şunu da düşündüm. Acaba o adam geri dönüp dervişe devesini verdi mi yoksa vermeden çekip gitti mi? Onun cevabını bilemesem de dervişin verdiği ibretlik bir cevap olduğu muhakkak. Çok güzel ve anlamlı da aynı zamanda. Dervişin düşündüğü ve söylediği cevaba takılmamak elde değil. Kendi yaşadığını da geçip ilerde gerçekten yardıma muhtaç birinin hakkına girmemek adına verdiği tepkinin güzelliğine bittim. Bunu takdir etmek gerekir.  

        Yaşam akıp giderken yaptığımız davranışlara dikkat etmemiz gerektiğine bende inanıyorum. Yukardaki hikâyenin gerçeğini aslında bizlerde yaşamıyor muyuz? Duygularımızı kullanan biri olunca artık bir başkasına güvenimiz olmuyor ve genel olarak tepkili olmaya başlıyoruz. Buna bir örnek vermem gerekir ise şöyle anlatmak isterim. Yolda arabanız ile ilerliyorsunuz dervişin çölde devesi ile ilerlemesi gibi. Sonra ıssız bir yerde otostop çeken bir gence denk geldiniz ve haliyle acıyıp aldınız arabanıza. Sonra o gencin size saldırması ya da elinde bulunduğu silah vs. ile sizden bir şeyler çalmaya çalışır ise sizde o anda onu aldığınıza da alacağınıza da pişman olursunuz. Bir daha da yolda birini görünce almanız pek mümkün olmaz sanırım. Aslında dürüst olmak gerekirse şu süreçte buna da biraz cesaret gerekiyor. Güven duygusunu gerçek anlamda kötü bir yıkıntıya uğrattılar. Bu yüzden de biraz daha temkinli olmamız normal olsa gerek. Keşke olmasa idi ama maalesef bazı şeyleri tek başımıza değiştirmemiz mümkün değil. Hep birlikte değiştirmek istersek ve hepimiz buna niyetlenir isek o zaman olur. Öteki türlü bu biraz zor. O yüzden herkes o taşın altına elini sokmalı ve birlikte o taşı yerden almalıyız. 

        Hayatımızda yardıma ihtiyaç birini görünce ön yargılı olmamaya dikkat edip ona elimizden geldiği kadarıyla yardım etmeye çalışalım. Tabi umarım bizimde karşımıza duygularımızı kullanan kötü niyetli insanlar çıkmaz ve bizde zor duruma düşmeyiz. İyilik her daim kazanır buna içten inanıyorum. Sizde buna inanın. İyilik ve sevginin bol olduğu yarınlar dilerim. Mutluluk ve sevgiyle kalın. 😊💜🌻