Boş Çay Bardağı...

        Siz hiç elinizde çayı beklettiniz mi? Belki de çay bitmiştir ama farkında olmadığınız anlar olmuş mudur? Bunu bir düşünün bakalım. Böyle bir anınız var mıdır?

        Şu soruyu neden sorduğuma gelirsem; sizin elinizdeki çayı unutturacak kadar keyifli olduğunuz bir sohbet veya karşınızdaki insana dalıp çayı unutturacak kadar sizi dalgın hülyalara atan birilerinin olup olmadığını öğrenmektir gayem. Sonuçta bu anlar çok az rastlanır ve böyle anlarınız varsa ne mutlu size. Daha çok olmasını dilerim. 

        Bir insanın çayını unutacak kadar sohbetine dalmış olması güzel bir şeydir. Keyifli anlarda elindeki bardağın varlığını bile unutabiliyor insan. Özellikle sevdiğin biri ile oturup daldığın hülyalarda çayın elinde soğumuş mu bitmiş mi fark etmezsin. Ne güzel ki sana bunu yaptıran biri var karşında. Birde olmayan kısım var malum. Olmayan içinde olmasını temenni ederim. 

        Sohbetlerimizin vazgeçilmez parçası olan çayı keyifle içmenin tadı başkadır. Özellikle muhabbetin dibine vurmak için demlenen çayın haddi hesabı olmaz. Ne kadar çok çay içtiğini o an sen bile fark etmezsin. Çayı sevmeyen ve fazla tüketmeyen bir insan bile sohbete kaptırdı mı kaç bardak çay içtiğini bilemez. Olması gerekende budur. Aslında burada önemli olan çay değildir. Çayı sana sevdiren bir ortamın olmasıdır. 

        Ben çayı çok severim. Her muhabbete de çok yakıştırırım. Kalabalık ile içildiği gibi yalnızken içilen çayın ayrı bir zevk verdiğine inanıyorum. Kahveden daha samimi bulduğumu da itiraf etmem gerekiyor. Kahve geçici bir misafir gibi tek içimlik gelirken, çay ben daha buradayım rahat ol der gibi demliğiyle gelir ve seni hemen yalnız bırakmaz. Tabi bu arada sallama çayları hesaba katmıyorum. Onlar anlık zamanlar için olabilir. Yoksa demleme çayın yerini tutamaz o kesin. 

        Soğuk havada içilen çayın tadı bir başkadır. İçini ısıtır ve seni kendine hayran bırakır. Bardağı ellerinin arasına alıp ellerinin ısınmasını sağlar. Dışardan yağan karı izlerken sana arkadaşlık eder. Aynı zamanda yağan yağmurda da bunu yapmak insana çok iyi gelir. Muhakkak deneyimleyin derim. Denize karşı içilen çayında tadı bir başkadır. Çay başlı başına bir hikâyedir aslında. Önemli olan onun hikâyesini merak etmektir. Birde bu hikâyeyi beraber dinleyeceğin insanların var olmasıdır. 

        İnsanlar iletişim halinde olduklarında ilk yaptıkları şey bir şeyler içmek veya yemek yemek olur. Bizim için çay ise bir başka yerde farklı bir içecek olur. Bunu ortamın ve bulunduğu yerin farklı olması neden olabilir. Hangisini içtiğin tabi ki farklılık gösterir. Birde kiminle birlikte içtiğin de çok fark eder. Umarım hayatınızda çayı severek içtiğiniz birileri vardır. Hatta belki çayınız soğutmuş olursunuz ve sonradan fark edip içince ne kadar soğuduğunun farkına varıp yüzünüzü ekşitirsiniz. O zaman karşınızdaki insana bakın ve size bunu onun yaptığı için ne kadar şanslı olduğunuzu düşünün ve sonra ekşiyen surat ifadeniz tebessüme dönüşsün. 

        Soğutulan ve bitince fark edilmeyen çaylar keyiften ve mutlulukta olsun. Daldığınız şeyler güzel hayaller olsun. Kötü bir durumda olup içemiyor olmazsınız umarım. Çünkü hayat bu her şey mümkün maalesef. Kötü anlarda bırakın çayı hiç bir şey içmez insan. Daha doğrusu içemez. Umarım bu anlarımız yok denecek kadar az olur. Tam tersi güldüğümüz ve mutlu olduğumuz anlar çoğunlukta olsun. Keyifle yudumladığımız çaylarımız da her daim taze olsun.

        Çaya hak ettiği değeri vermeli ve ikinci plana atmamalıyız. Çay zor zamanlarda yanınızda olan sıcacık bir içecektir. Unutmayalım. Sevgiyle kalın. 😊💜🍀