Kurbağa Hikâyesi

 

        Bu hikâye oldukça güzel ve dikkat çekici. Hikâyeye gelelim o zaman. 

        Ormanda grupça dolaşan bir grup kurbağa varmış. Bu kurbağalar ormanda gezinirken bir çukuru fark etmeyip iki tanesi içine düşer. Çukur oldukça derin imiş. Çukurun derinliğini gören diğer kurbağalar iki kurbağanın pek şansının olmadığını düşünürler. Bu yüzden iki kurbağaya seslenip şanslarının olmadığını ve boşuna çabalamalarını söylerler. 

        Ancak, iki kurbağa diğerlerinin söylediklerini duymazdan gelmeye ve çukurdan çıkmak için zıplamaya başlarlar. Tabi yaptıkları tüm çabaya rağmen yukarıya bir türlü ulaşamazlar. Sonunda kurbağalardan bir tanesi pes edip vazgeçer. 

        Diğer kalan kurbağa ise inatla zıplamaya devam eder. O zıplamaya devam ederken, yukardaki kalabalık kurbağa gurubu bağırarak artık pes etmesini söyler. Fakat kurbağa son bir kez daha zıplar ve sonunda çukurdan çıkmayı başarır. 

        Dışarı çıktığında diğer kurbağalar ''Bizi duymadın mı?'' diye sorarlar. Kurbağanın verdiği cevap oldukça şaşırtıcıdır: ''Duymadım. Çünkü hafif sağırım.'' diye söyler.

        Bu hikâyede kurbağa sağır olmasaydı sanırım kurtulma ihtimalini bilemez ve o çukurda kalırdı. Onda olan kusur bir bakıma hayatını kurtardı diyebiliriz. 

        Peki, bu bizim içinde geçerli değil midir sizce. Bana kalırsa geçerli. Yani şöyle bizler için başkalarının ne dediği ya da neler söyledikleri etkili olabiliyor. Çünkü insanların söyledikleri başkalarının hayatları üzerinde oldukça büyük bir etkiye sahip olabiliyor. Keşke bunu söylemeden önce iyi düşünüp ondan sonra söyleseler. Ama bu mümkün müdür? Pek sanmıyorum. Malum her insan ince eleyip sık dokumuyor. 

        İnsanlar ağzından çıkanlara dikkat etmek zorundadır bana göre. Sonuçta onların söyledikleri ile kimisi hayatının son noktasına da gelebilir. Bu ihtimali göz önünde bulundurup ona göre konuşmak gerekiyor. Umutları yok etmek en kolayıdır. Önemli olan yeni umut tohumları ekebilmektedir. İnsanları kızdırmak ve olan umudu yok etmek kolaydır. İnanın bunu tek kelime ile de yapmak mümkün. Bu kadar basit yani. Peki, buna değer mi? Bazen duymazdan gelmek gerekir. Hikâyedeki gibi sağır olmaya değil de arada duymamaya dikkat edelim. İnsanların hayatımıza bu kadar kolay müdahale etmesine izin vermemek lazım. Hayatın bizim olduğunu unutmamak lazım. 

        İnsanların her söylediğini duymak yerine bize faydası var mı yok mu diye test etmek gerekiyor. Evet, arada güzel şeyler söyleyebilirler. Arada kötü de olabilir. Bunların bizde hemen etki etmesine gerek yok. Olumlu şeyler etki edebilir kabul ediyorum. Çünkü olumlu ve güzel şeyleri her daim duymaya ihtiyaç duyarız. Fakat bizi olumsuz etkileyen bir şey olduğunda kendimize bir dur deyip düşünmeliyiz. Olumsuz fikri hemen almak yerine biraz değiştirmekte fena olmaz hani. Özellikle bir şey kazanmak ve başarmak istiyorsanız birilerin bunu yapamayacağınızı ve pes etmeninizi söyleyeceklerdir. Fakat siz bu şeyden vazgeçmek istiyorsanız hemen bırakın. Yok, kazanmak istiyor iseniz de bu olumsuz şeyleri duymazdan gelip kazanmak için elinizden geleni yapın. Eminim kazanan siz olursunuz. Kazanç olmasa bile denemedim veya pes etmedim demek için bile yeterli bir sebeptir. Ki bu da kazanmanın başka versiyonudur. 

        Hayatımızda insanlar her zaman olacaktır. İnsanların var olması ile hayatımıza da etki etmeleri de olacaktır. Etki eden insanların gerçekten sizi düşünüp düşünmediklerine ve ona göre sizin hayatınızda yer alıp almamasına dikkat edin. Sizi engelleyen birilerine ihtiyaç duymayın. Tam tersi size destek olan ve sizin arkanızda duran birileri ile olmaya gayret gösterin. Hayatımızda güzel insanların artmasını ve daima var olmasını dilerim. Sevgiyle kalın. 😊💚🌺